Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Duo Reges: constructio interrete. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit.

Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.

Quae quidem adhuc peregrinari Romae videbatur nec offerre
sese nostris sermonibus, et ista maxime propter limatam
quandam et rerum et verborum tenuitatem.

Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic
affectum, ut optime is affici possit ad naturamque
accommodatissime.

Ratio ista, quam defendis, praecepta, quae didicisti, quae probas, funditus evertunt amicitiam, quamvis eam Epicurus, ut facit, in caelum efferat laudibus.

Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura.
Haec quo modo conveniant, non sane intellego.
An eiusdem modi?
Non laboro, inquit, de nomine.
Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?

Quid adiuvas?: Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.
Nihil sane.: At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.
Qui convenit?: Iam in altera philosophiae parte.
Proclivi currit oratio.: Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo.
Bork: Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;

Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?
Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

Graece donan, Latine voluptatem vocant.

Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Et quod est munus, quod opus sapientiae? Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Contineo me ab exemplis. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.